Op de basisschool en in de puberteit vond ik mezelf niet bijzonder, ik gaf de brui aan mijn opleidingen en had een masker op. In 1992 was ik alleen in Amerika. Ik was 17 jaar. Het was daar dat ik me realiseerde dat ik echt alleen was. Ik realiseerde me dat ik zelf een keuze had om er iets of niets van te maken. Het lag in mijn handen.

Ik koos er voor om er iets van te maken. Ik kon negatief over mezelf denken, maar het hoefde niet waar te zijn. En ook als ik het wel waar liet zijn… ik had altijd een keuze.

Al een tijdje schrijf ik verhalen. Verhalen over faalangst en kinderen die bang zijn fouten te maken, kinderen die het moeilijk vinden om op zichzelf te vertrouwen.

Op de middelbare school vanaf dat ik een jaar of 12 was vroeg ik mezelf af. Hoorde ik er wel echt bij? Of was ik altijd de derde persoon en haakte ik af. Bij toetsen durfde ik ook niet op mezelf te vertrouwen ondanks dat ik het goed geleerd had. Ik maakte vaak een spiekbriefje of keek af. Maar deze actie gaf ook weer immense spanning want stel je voor dat je gesnapt wordt. Ik zocht naar zekerheden. Ook later toen ik werkstukken moest maken, wilde ik tot in detail over het onderwerp weten en het dan in mijn eigen woorden opschrijven was dan ook weer zo’n ding, want ook dan vertrouwde ik niet dat ik het goed deed.

Ik ben in mijn leven ook veel verhuist en heb veel in het buitenland gewoond met mijn ouders. Dat maakte dat ik me nergens écht thuis voelde. En oh ja van de buitenkant leek het allemaal best okay, maar het was hard werken om dat masker wat ik iedere keer opdeed en afwisselde, stevig te houden.

En daarom herken ik zo wat de kinderen meemaken. Ik ben ook zo’n kind. En daarom raakt het me zo dat kinderen zo worstelen.

Ben ik dan nooit meer bang….? Jawel hoor, want ik ben ook zo’n kind!

Ik vind het elke dag nog heel erg spannend. Faalangst is een lastig onderwerp. In veel gevallen een containerbegrip waar alle onzekere kinderen “ondergeschoven” worden. Vaak ook een onbesproken onderwerp. Want hierover spreken is je kwetsbaar opstellen. Dat vinden ouders, begeleiders en leerkrachten.

Ook ik vind het vaak kwetsbaar, want je hebt het wel over al die bijzondere kinderen die allemaal uniek zijn. Ik heb een mening over faalangst, ik heb mega veel ideeën. Ik zit bomvol en heb vervolgens allemaal belemmerende gedachten hierover, zoals wie ben ik om hier wat over te vinden, prachtig idee hoor, maar gaat het toch niet worden of wat ben ik toch een loser dat ik het niet kan of dat ik dit niet durf.  We herkennen ze denk ik allemaal wel deze gedachten.

Ik ben ook zo’n kind.

Wat leer ik de kinderen die ik begeleid die belemmerende gedachten hebben. Wat zeg ik tegen ze? Get over it en doe het gewoon. Nee, want die gedachten kunnen soms heel overheersend zijn. Wat zou ik een goede vriend adviseren in zo’n geval. Weet je het al? Wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik mijn beste vriendin (dat lukt niet altijd hoor) en zeg tegen mijn beste vriendin wat ik haar gun. Want hoe streng we voor onszelf zijn, hoe liefdevol en begripvol zijn we vaak naar onze vrienden. Zie jezelf als je beste vriend en bedenk je: “Ik ben IK en ik ben niet mijn gedachten.” Je hebt altijd een keus.

Wanneer ik kinderen begeleid, of dit nu in een groep is of individueel.  Ik geniet van elk moment. Ik ervaar het iedere keer weer als een mega cadeau om ze te laten ervaren dat ze goed zijn zoals ze zijn. En dat ze door te ervaren dit ook bij zichzelf gaan herkennen. Ik leer ze om zich minder te laten belemmeren door gedachten en emoties. Hun angsten te omarmen. Hun hart open te zetten. Te vertrouwen in zichzelf. En te gaan doen wat ze zo graag willen. Zodat ze gaan groeien en stralen.

Aankomend jaar ga ik verder op de weg die ik ben ingeslagen. Kinderen begeleiden die angst hebben om fouten te maken. En daarmee zichzelf in de weg staan.

Het online programma Durf te falen wordt naast het kind deel uitgebreid met speciale modules voor ouders. Zodat jij als ouder je kind nog beter begrijpt en kan begeleiden.

Samen met een collega heb ik een super gaaf spel ontwikkeld. Het complimentenspel. Het spel is sinds een maand beschikbaar. Mega!

Verder blijf ik kinderen met hun ouders 1-1 begeleiden en geef ik groepstrainingen weerbaarheid- en zelfvertrouwen.

En ik blijf elke dag, elk moment in contact met jou als ouder en alle kinderen die voor ons zo dierbaar zijn.

Zoveel moois de aankomende periode.

Liefs

Daphne